Моја драга мајко !

Оваа сторија за својота мајка а моја баба Драга е пишувана деновиве од мојата мајка. (Мајками сега има 72 години)

Моја мајка е родена 1910 год. Во село Чолопек Кумановско. Како најмало на моја баба која ја родила во поодмакли години. Кога се родила била многу ситна и сиќушна, што баба помалко ја сметала за несакано дете, од причина што имала веќе поодраснати деца. Мајками била 4-то дете, од кои биле три женски и едно машко. За нејзина среќа била много пргава и убава бебе што причинувало радост за останали жители во семејство.

Порано семејства биле малку поголеми од неколку браќа кои живееле подобро во заедница. Така мајка ми повише ја чувала баба и дедо и нејзина стрина, која била малко побистра и вредна жена, па доста свои особини успеала да ги пренесе и на мајка ми.

Така со растење мајка ми станала доста самостално и слободно дете. Много рано научила да работи ручни рад кој во това време бил много потребен а пошто имала две сестри постари па од ним учила ручни рад.

Мајками беше много природна интелегентна и музикална. Во това време уште било невозможно женско дете да се школува, па така до ослободување од турско ропство и отварање нова школа поминало доста време. Така мајками пошла во прво оделение во 10 години, па како поодрасло прваче а и со нејзина интелегенција и воља за школа била одлична ученичка. Кога пораснала станала убава и вредна мома па меѓу свои другарки се разликувала како писмена за това време.

Мајками беше повише плава него црнка. Имаше многу убава коса и става. Беше средно висока и убавао градена во стаса. Кога се омажила за мојот татко била една од најубави невести за таја година во село. На нејзина свадба за првпат и свиреле Врањски свирачи и имала убава невестинска руба. Малку помодерна од други невести, бидејки на таткоми фамилија била малко поимушна фамилија во однос на другите во село.

Моје село е Старо Нагоричино, које е едно од централни села во Кумановски крај а и со подруга традиција од други села. Има чесма на сред село и покрај неа црква свети Ѓорѓи. Една од попознати цркви по изванредно убави фрески. Па така имало обичај да се собираат, поготово зимско време на игранка. Некој понапреден и музикален дечко свирел на усна хармоника.

Мајками била прва невеста која носела во това време везене папуче со киќанке и бел шал. Па така и со гардароба се разликувала од останати невести. По некоја случајност како што била како дете најмала во нејзин момински дом, така и во куќа во која дошла како невеста била трета јатрва. Бидејќи стрини моји, нејзини две постари јатрви биле обе неписмене и малко погруби од мајками, па мајками много ја обожавале и се гордееле со неа. Така не се понашале према нејзе како јетрве, него како постари сестри и ја заштитувале од потешки и груби работи. А право речено на мајка ми и не беше много мераклија за тешки и груби работи. Јас како нејзино прво дете памтам како много убаво се слагаа сите домашни работи и проблеми, кои во едно селско семејство се случуваат.

Наша куќа имаше две слави, една куќна свети Никола и една селска Ѓурѓовден. Кога ке ни дојдеа гости на слава, мајками се облекуваше во убава народна носија со ситне накити кои следуваа према носија. Стално најстар мој чичко (стартатко), имаше обичај да ја повиа да ги занимава гости со шали и песми кои во това време много се поеа на слави.

Покасно кога фамилија се проширила и созреала за осамостојување, се поделиле браќа и успешно опстојувале во нови услови.

Мајками много патеше од мигрена па беше малко заштитена од таткоми за тешки и груби работи. Бидејќи имала убав брачен живот мајка ми си ги водеше домашни работи и спремање на храна а таткоми си водеше домаќинство, брига за стока и земјоделие. Мајка ми много рано и нас деца поготово женски не научи да работимо ручни рад.

Моја мајка имаше малко подолг живот, така доживеа до подлабока старост до 93 години. Имаше исто среќа да има и судбина и убава старост. Си живееше во заеднички живот со брат ми. Па по стари години помина да живее во град Куманово кај брат ми. Си го имаше обременето свое домаќинство кое се состоеше од две деца, машко и женско, што мајка ми ги чуваше и им се радуваше како на внуци.

Братми го родила мајка ми во постари години и како едно машко помеѓу три женски, многу го сакаше и штитеше. Не даваше за него да се каже непристоен збор. За неа брат ми беше како бог. Негов збор мајка ми много го почитуваше, а и он много убаво и хумано се однесуваше према родители. Секогаш тие биле први на маса за ручак и вечера, а си имале своја старачка соба.

Мајка ми беше малко егоиста во донос према туѓи луѓе. Секогаш си рачунала дека нејзино е се најбоље. Много не милувала сите деца а посебно била хумана према внуци. Посебно према моите деца, бидејки јас имав две деца сираци од прв брак. Мајками имаше малко слабост према ним а кога пораснаа па имаше гордост, што доживеа да ги види пораснати и одомаќинети. Имаше обичај да се пофали како нејзини внуци се много паметни и вредни домаќини. Едни од пошколовани и како такви много се радуваше на нивни успеси.

Кога ке и купеа нешто поклон, било за носење или за јадење, прво не го употребувала одма. Малко го чувала да се радува и да се пофали колко много ја сакаат и ја поштуваат.

Мајками преко лето често го поминуваше време кај мене. Јас како најстаро дете много ме обожавала и рачунала на мене. Много сакаше да ми раскажува за стари обичаи и старе народне песме, кое ги поела мајками кога била млада. Од песми ми раскажувала: жетварски, свадбарски, славски, за седенки. Така да за секоја пригода имало и посебна песма. За песми во друга прилика ке ви ги раскажам.

Мајка ми имаше и много голема меморија и перцепција. Тоа го задржа и во стари години до крај на својот живот. Можеше да гледа телевизија да чита новини и разни списанија кои и доаѓаа до рака.

Братми има сервис за машини и фружидери па она му служеше како секретарка да прима пораки и да закажува на муштерии, кога може да се јават на телефон.

Мајками много обожаваше да шири познанства и да разговара. Беше дружељубива со секого и со постари и со помлади.